’04 Stichting WIG (Werkgroep Integratie Gehandicapten)

Juryrapport bij de Burgemeester Dales Prijs 2004

Ook dit jaar kunnen wij al aan het begin van het rapport duidelijk maken wie de laureaat van dit jaar is. In de eerste jaren van de Burgemeester Dalesprijs was het een verrassing tot het moment van voorlezen van het rapport. Voortsschrijdend inzicht bracht het bestuur van het COC-Nijmegen er toe om al eerder bekend te maken wie de prijs ging winnen. Want de prijs heeft ook tot doel om de winnaar in het publicitaire zonnetje te zetten. En dat is zeker op zijn plaats bij de winnaar van dit jaar de

Stichting WIG (Werkgroep Integratie Gehandicapten)

Het vorige jaar was het Europese Jaar van Mensen met een Handicap. In aansluiting daarop honoreert de jury de nominatie van de WIG met de toekenning van de Burgemeester Dales Prijs 2004.
Daar is alle reden voor, want aandacht voor de positie van mensen met een handicap in onze samenleving is nog steeds van groot belang. Zo op het oog lijkt het dat het in ons land voor mensen met een handicap goed geregeld is: op- en afritten in trottoirs, blindengeleideprofielen op stoepen en perrons, groteletterboeken in de bibliotheek, doventolken en ondertiteling op tv. Artikel 1 van de grondwet, die als discriminatiegrond een lichamelijke of geestelijke handicap niet expliciet noemt, lijkt voor deze groep gerealiseerd. Lijkt. De praktijk van alledag is weerbarstiger. Nog steeds wordt er niet toegankelijk gebouwd en zijn werkplekken ongeschikt voor mensen met een handicap.Het recente onderzoek ‘Onbekend maakt onbemind’ bevestigt nog eens het bestaan van hardnekkige vooroordelen jegens gehandicapte mensen en arbeid. In andere gevallen is de discussie over prenataal onderzoek erg eenzijdig gericht op het vervolmaken van de mens. En het is de werkgroep die alert blijft. En dat is ook het bijzondere. De vrijwilligers van de stichting zijn mensen die zelf deel uit maken van de doelgroep. Er wordt niet voor de groep gehandicapten, maar door hen zelf actie gevoerd, maatregelen voorbereid en hulp geboden. Het zijn betrokkenen zelf die bij voortduring waakzaam blijven zodat de maatschappij, waar zij zelf toe behoren, niet alleen tevreden achterover leunt bij het toepassen van een aantal voor de handliggende oplossingen, maar integratie en participatie, hoe complex ook, serieus neemt. Zo serieus als zij dat zelf doen, zo serieus als de zaak verdient.
De WIG is ook een volwaardige onderhandelingspartner geworden voor overheid en particuliere organisaties. Dit betekent voor haar niet een ondergaan in een overlegcultuur, maar ook nu nog het voeren van acties, de oorsprong van haar bestaan in het begin van de jaren 70 van de vorige eeuw.
De WIG formuleert de reden van het toekennen van deze prijs zelf op haar website kernachtig:
‘De WIG heeft nog steeds bestaansrecht. De obstakels die mensen met een ziekte of handicap ervaren en hen nog steeds belemmeren om als volwaardig lid van de samenleving te wonen, te werken, te reizen, te ontspannen betekent dat de integratiegedachte leeft en aandacht nodig blijft hebben.’ Samengevat: ijveren voor gelijke behandeling!
De kabinetsmaatregelen die met name deze groep gaan treffen zal het werk van, door en voor de bij de WIG betrokkenen niet minder maken. Reden te meer deze prijs toe te kennen.
De voordracht van de jury, die ook dit jaar weer bestond uit Thea Bekkers, Carla Rieter, Leo de Munk, Jan Roelofs en René van Soeren, was zo als altijd unaniem.

Namens de jury,

Jan Th.A.E. Roelofs, 21 januari 2002