Home » Burgemeester Dales Prijs » ’96 Willy Last

Juryrapport bij de Burgemeester Dales Prijs 1996

Nijmegen, 1996
Waaggebouw, bovenzaal
Prijsuitreiking ter gelegenheid van het Zilveren Jubileum van COC Nijmegen

De jury heeft het niet gemakkelijk gehad. Deze overweging die elke rechtgeaarde jury tot de zijne maakt, geldt niet voor deze jury. Immers het aantal aangedragen kandidaten en de kwaliteit er van maakte een definitieve keuze weliswaar niet gemakkelijk en zeker arbitrair, maar was voor ons ook het bewijs van een cultuur in Nijmegen waaruit blijkt dat het met de behartiging van artikel 1 van de Grondwet nog niet zo slecht gesteld is. Er zijn velen die zich daarvoor inzetten.
Op zich is dat natuurlijk een triestmakende constatering. Het houdt ook in dat er nog veel mensen nodig zijn om dat grondwetsartikel alledaagse werkelijkheid te laten zijn. Liever ware het ons geweest als er geen kandidaten waren voorgedragen, omdat het instellen van zul een prijs overbodig was geworden. Maar de jury weet ook wel dat mevrouw Dales niet de burgemeester van Utopia was en Nijmegen niet het aards paradijs is.

De jury realiseert zich dat met de eerste toekenning van deze prijs de toon voor de toekomst wordt gezet. Dat betekent dat wij naast het protocol dat door het bestuur van het COC Nijmegen is opgesteld, en waarin wij ons konden vinden, er door ons een aantal extra criteria werden opgesteld.

Deze eerste keer wilde de jury een persoon voordragen en niet een instelling of organisatie. De reden daarvoor is dat de persoonlijkheid van mevrouw Dales der mate inspirerend is dat wij vinden dat, zeker een eerste keer, de jury ook een persoon die ook van die inspiratie getuigt, wenst voor te dragen.

De jury heeft ook overwogen dat, hoe verleidelijk ook, niet het moment van uitreiking te bepalend mocht zijn voor toekenning. De prijs wordt door haar niet gezien als een bekroning van een periode, maar meer als een stimulans.

De jury heeft niet bij voorbaat gekozen voor personen actief op het gebied van de emancipatie van homoseksuele mannen en lesbische vrouwen. Van de andere kant vond zij ook, in tegenstelling tot sommige anderen, deze emancipatie nog lang niet voltooit zijnde, dat binnen deze groep velen voor bekroning in aanmerking komen.

Een ander criterium dat wij toegevoegd hebben, is dat personen, waar van verwacht mag worden dat zij vanuit hun werksituatie inzet dienen te betonen voor de realisering van artikel 1 in principe niet in aanmerking komen. Een en ander onverlet het grote respect dat de jury heeft voor hun inzet en werkhouding. Alleen als er sprake is van meer dan buitengewone inzet, die ook zichtbaar is buiten de directe doelgroep, acht de jury toekenning van beroepsmatig op dit gebied actieven zeker niet onmogelijk.

Genoeg nu over, zonder namen te noemen, wie wij waarom niet voorgedragen hebben.
De jury heeft uit de Nijmeegse samenleving een aantal kandidaten voorgedragen gekregen. Bij zijn keuze heeft de jury zich tot deze groep beperkt. Daarin figureerden een aantal bekende namen die voldeden aan het in het protocol gestelde dat de winnaar zich opvallend heeft ingezet voor de realisering van artikel 1. Maar opvallend heeft de jury niet alleen willen uitleggen als in de openbaarheid of voor een groot publiek bekend. Zeer bewust heeft zij ook gekeken naar die kandidaten die niet opereren in het licht van de schijnwerpers.

De laureaat die wij het aan het bestuur van het COC afdeling Nijmegen hebben voorgedragen en die door hen is overgenomen, is:

Willy Last

Hij heeft gedurende een groot aantal jaren zijn sporen verdiend voornamelijk op het gebied van de emancipatie van homoseksuele mannen en lesbische vrouwen afkomstig uit andere culturen. Met name noemen wij zijn activiteiten binnen ‘Brown Blossom’ en de ‘Asylum Support Group’.

Laureaat werkt gestaag, bijna in het verborgene. Zijn werk voor de realisering van artikel 1 is in deze voorbeeldig te noemen. Zonder zich zelf sterk te profileren laat hij mensen hun eigenwaarde weer ontdekken. Een eigenwaarde die zij niet verloren waren, maar die door trieste en vaak mensonterende omstandigheden ondergesneeuwd waren. Zijn inzet deed hen weer ontdooien en liet hen een hernieuwd en trots zelfbewustzijn ontwikkelen, waardoor zij zich niet alleen persoonlijk, maar ook maatschappelijk konden ontwikkelen.

In onze veelkleurige samenleving, waarin door de samenstellende groepen zeer divers tegen homoseksualiteit wordt aangekeken, heeft hij mensen uit een ander cultuur hun eigen geaardheid leren accepteren en waarderen als component aan het ‘Colourfull Nijmegen’.

De jury realiseert zich dat Willy Last geen bekende figuur is. Maar wij achten zijn werk exemplarisch voor de bedoeling van de Burgemeester Dales Prijs, het zeer persoonlijk en ondubbelzinnig gestalte geven aan artikel 1 van de Grondwet.

Jan Roelofs